- I co chcecie tu robić? - spytała, stając gdzieś na środku dróżki. Najbardziej niepokoił ją widok karabinu na chip'y, ale nie mogła się teraz zdradzić. Niestety...

- Tak... - szepnęła dziewczyna. Zawiał lekki wiatr. Białowłosa poprawiła czapkę, upewniając się, iż żadne z uszu nie zostało odsłonięte.
- I jak... Uczyłaś się na jutrzejszy sprawdzian z matmy? - spytała. Wbrew większości - pomarańczowooka najbardziej lubiła matematykę i to z niej właśnie była najlepsza. Dlatego własnie z reguły nie musiała się jej uczyć w domu...

Tak.. Z w-f'u... Sakebi nienawidziła go, bo była lepsza z innych przedmiotów... Ale teraz... Kiedy miała zwinność kota... Była pewna, że się polepszyła i to o wiele.
- Futrzaki? - spytała nieco zaskoczona. Przecież mówiły, że są tu, aby odpocząć...

- J-ja... No nie wiem... Może mi uciec... Ostatniego zwierzaka miałam dawno temu... Z resztą... Matka może nie chcieć następnego futrzaka w domu... - tłumaczyła się. Tak naprawdę chciała ocalić zwierzę. Jednak wtedy musiałaby je wypuścić, a nie trzymać w domu. Jeśli by tak zrobiła, a Emily zapytała gdzie wiewiórka, to co? Wpadła pod koła samochodu...? Bardzo śmieszne....

- Tak... Jestem pewna... - powiedziała, chociaż przed tym kłóciła się przez chwilę sama z sobą. - Hm? - spojrzała na nią zdziwiona, słysząc 'ktoś tu zaraz będzie'. Nie bardzo rozumiała znaczenie tych słów...

- Ja... Ja chyba... Nie... Chyba, nie... - powiedziała załamana. Wtedy to wiewiórka złapała jedno ucho pandy na głowie Sakebi [Bo czapka Sakebi wygląda jak łeb pandy >w<] i poczęła je ciągnąć. Dziewczyna w porę się zorientowała i złapała boki czapki. Głupie zwierzę chce ją zdradzić... Nie... Czy ona właśnie...? Właśnie pomyślała o zwierzęciu, jak o głupim stworzeniu. Czuła się winna... Ale szybko się otrząsnęła.
- Nie... Nie chcę jej! - to było już stanowcze. - Wybaczcie... Ale matka czeka.... Będzie się martwić jeśli nie wrócę, bo już ciemno... - oznajmiła, wyrywając się z uścisku łapki wiewiórki. - To pa. Do zobaczenia jutro w szkole - powiedziała. Następnie udala się biegiem do domu.

- Nie, ale wolałabym wyruszyć jako pierwsza... Muszę dorwać tamtego kota, a poza tym i ty musisz coś złapać - zaśmiała się czarnowłosa.
- I wcale nie jest to takie proste - uściśliła lwica.