Bała się, że czapka może zlecieć, dlatego mocną ją trzymała, tuż przy głowie i krzyczała w niebo głosy. Chwilami myślała, że wypadnie, ale w końcu to musi być bezpieczne, jeśli wpuszczają ludzi... Prawda? Trwało to długo, ale w końcu kolejka się zatrzymała. Wysiadły ze swojego wagonika.
- To było wielkie - stwierdziła białowłosa, poprawiając włosy. Owszem, od tych krzyków bolały ją teraz uszy, ale było warto.
- To gdzie teraz? - spytała, uśmiechając się do przyjaciółki.

Tak jak poradziła przyjaciółka, tak zrobiła.
Wsiadły. Zaczęły jechać  innymi ludźmi. Wszyscy jak zwykle wrzeszczeli, a białowłosa jednocześnie przytrzymywała czapkę. Wpierw wjechały w górę. Chwilę potem zaczęły spadać w dół. Nagle powstał ogromny słup wodny, w który wjechali. Każdy był mokry do suchej nitki i śmiał się. Gdy tylko pojawiła się okazja, pomarańczowooka wyszła i zaczęła się otrzepywać. Źle się czuła z mokrym ogonem i uszami, ale stwierdziła, iż musi to przeżyć. Rozejrzała się. Tu było tyle miejsc...
- Chodźmy tam - poprosiła, wskazując na ogromny diabelski młyn, który powoli kręcił się wokół, a czasem nawet zatrzymywał. Była pewna, iż jest stamtąd piękny widok...

- Tak... Teraz powinnyśmy wracać... W końcu jeszcze musimy iść na ten wasz trening, nie? - przypomniała sobie białowłosa. Tak świetnie się bawiła, iż całkowicie zapomniała o owym treningu. Nagle zaburczało jej w brzuchu, a jej twarz z lekka się załamała. Akurat w tym momencie... Niech to...
- Chyba wydamy ostatnie bilety w jakiejś restauracji - oznajmiła z uśmiechem Emily, a Akuma zaśmiała się miło. Tak więc zrobiły. Zamówiły posiłki, zjadły, zapłaciły. A na koniec wydały ostatnie bilety, na waty cukrowe, z którymi poszły na polanę...